یکشنبه 94 خرداد 24 , ساعت 12:12 عصر
فریاد مدعیان حقوق بشر گوش خراش شده بود
آنچنانکه فریاد زن و بچه ها که بماند،
حتی صدای بمب ها را نمی شنیدند!
شاید هم خودشان را می زدند به کری !؟
برای هم پیمانان آنها همه چیز جایز بود:
شیمیایی، میکروبی، هسته ای...
تو گویی هر کس مثل آنها فکر نمی کند بشر نیست
و حقی در این عالم ندارد.
منافع و امیال خودشان شده بود حقوق بشر
و دفاع از آن را با هر وسیله ای جایز می شمردند.
داستانی یادم آمد>>>
یتیمانی که سربراه بودند را ارباب اطعام می کرد.
به آنها هرچه می خواست آموزش می داد
در مقابل کار هم مزد می داد///
پولدار و مرفه می شدند یتیمانی که او پدرانشان را کشته بود...
یکی هم اگر می خواست روی پای خودش بایستد
تا جایی تحملش می کرد که به منافع و قدرت او احترام بگذارد.
وگرنه مبتلا می شد به سرنوشت پدرانش...
[و این است فلسفه دهکده جهانی غربی]
نوشته شده توسط موسی مزینانیان | نظرات دیگران [ نظر]
لیست کل یادداشت های این وبلاگ