فریاد مدعیان حقوق بشر گوش خراش شده بود

 آنچنانکه فریاد زن و بچه ها که بماند،

حتی صدای بمب ها را نمی شنیدند!

شاید هم خودشان را می زدند به کری !؟

برای هم پیمانان آنها همه چیز جایز بود:

شیمیایی، میکروبی، هسته ای...

تو گویی هر کس مثل آنها فکر نمی کند بشر نیست

و حقی در این عالم ندارد.

منافع و امیال خودشان شده بود حقوق بشر

و دفاع از آن را با هر وسیله ای جایز می شمردند.

داستانی یادم آمد>>>

یتیمانی که سربراه بودند را ارباب اطعام می کرد.

به آنها هرچه می خواست آموزش می داد

در مقابل کار هم مزد می داد///

پولدار و مرفه می شدند یتیمانی که او پدرانشان را کشته بود...

یکی هم اگر می خواست روی پای خودش بایستد

تا جایی تحملش می کرد که به منافع و قدرت او احترام بگذارد.

وگرنه مبتلا می شد به سرنوشت پدرانش...

[و این است فلسفه دهکده جهانی غربی]