به یاد پیر
ده سال پیش وقتی کسی قصد داشت برای دیدن کبک در زمستان از تاش به سمت پیرمیشی برود باید حتما با ماشین کمک دار می رفت.
جاده آنقدر پرشیب و پر از دست انداز و قلوه سنگ بود که اگر مقداری برف و یخ به آن افزوده میشد، وارد شدن به منطقه بدون خودروهای شاسی بلند و کمک دار، غیرممکن بود.
منطقه آنقدر بکر بود که کسیکه پس از بارش برف می توانست از تاش به سمت پیر برود سر هر پیچ جاده آنقدر کبک میدید لذت میبرد و تعحب میکرد!
وقتی از هر طبیعت دوست شاهرودی می پرسیدی برای دیدن حیات وحش به کجا باید رفت؟ قطعا یکی از جوابهایش دهنه پیرمیشی تاش بود.
در حقیقت این دهنه، به منزله شاهرگی به قلب شاهوار بود، که میشد در آن بکرترین منظره های طبیعت و حیات وحش را دید.
نهایت جایی که با خوروهای قوی میشد رفت، کمی بالاتر از استخر ماهی در ابتدای دهنه اصلی پیر در جوار آغل گوسفندان آقای حسنیان بود!
از آنجا تا قله شاهوار از دهنه پیر و یا دهنه خوش دره یا دهنه آهار، حدود شش ساعت پیاده روی لازم داشت...
کسی که از آرام آقای حسنیان کمی بالاتر می رفت به پای سیاه چکل می رسید که احتمال دیدن بزهای کوهی روی آن قوی بود. کمی بالاتر در کنار چشمه پای خرسنگ ها و بالاترش چشمه کوچک خرسی احتمال دیدن گله های سنگین قوچ و میش وجود داشت...
یادش بخیر...!!
اما امروز...
(پینوشت: پیرمیشی نام یکی از دره های بکر روستای تاش در دامنه شاهوار است که با فعالیت افسار گسیخته معدن بوکسیت در سالیان اخیر، طبیعت و حیات وحشش در حال نابودی است. قله شاهوار بلند ترین قله استان سمنان و البرز شرقی است و نزدیکترین مسیر صعود به آن روستای تاش بود که معدن در حال تخریب آن است.)
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
